Heemkundekring “Dûn Hontige Fánt”

<p>Naar een ontwerp van &eacute;&eacute;n van de drie heren van Pixelburg. Dit waardedocument komt in de verschillende coupures namelijk: 1, 5, 25, 100 en 1000 pond.</p> <p>Het biljet wordt gedrukt door de Okelebeerszoon Media Groep en vervolgens gestempeld en in omloop gebracht door de Pixelburgsche bank. Door deze additionele ingrepen is het document moeilijk te vervalsen en een betrouwbare manier van betalen.</p>

• Link naar artikel

<p>De brug over de Pixelrijn in Pixelburg Centrum mag dan wel onderwerp geweest zijn van een zeer controversi&euml;le kwestie, ze is nu &eacute;&eacute;n van de herkenningspunten van Pixelburg en plaatste de stad stevig op de bouwkundige kaart. Deze werd gebouwd in de eerste helft van 1950 door het aannemersbedrijf Van Merri&euml;nboer-Tak en verving de veerboot die daar vaarde. Sindsdien kunnen Pixelburgers zich snel van de &eacute;ne naar de andere oever verplaatsen.</p> <p>Zonder deze brug had Resoleur nooit het modemekka kunnen worden dat het nu is. Uw heemkundekring biedt u dan ook met fierheid een unieke fotoreportage aan. Ook onze stadsdichter hielp mee: Ode aan de brug, door A.S.Dh. van den Heideveld Gespannen pees over het water, resonerend op het ritme van rijwielen. Stalen bogen, cumulerend naar het einder. Een brug naar het later.</p>

• Link naar artikel

<p>Op een zonnige zomermiddag werd Pixelburg opgeschrikt door een verkeersongeval, het eerste uit de rijke en lange geschiedenis van het dorp. Dr&eacute; dun Beer uit Bitvoort reedt met 70 kilometer per uur veel te hard over de provinciale weg, alwaar de snelheidslimiet 50 km/u bedraagt. Dhr. Dun Beer kwam op de kruising waar thans De Pixelburgsche Bank gevestigd is tot stilstand tegen een boom, na een gevaarlijke slippartij over de gloednieuwe tweebaansweg.</p> <p>Bij wijze van verklaring gaf Dr&eacute; de smoes dat er een grote kuil in de weg zat en hij daarom de macht over het stuur verloor. Sjaantje Mollenvangers had de jonge schavuit echter duidelijk met hoge snelheid voorbij haar huiskamerraam zien scheuren. Adelbert van Merri&euml;nboer verklaarde later aan de pers dat het uitgesloten was dat de Pixelburgse provinciale weg ook maar 1 enkele oneffenheid zou bevatten.</p> <p>Dr&eacute; dacht de Pixelgarde, het onverschrokken politiecorps van Pixelburg, op hun nummer te zetten door een zeer obsceen gebaar te maken - omstanders zagen hem met zijn wijsvinger tegen het voorhoofd tikken. Deze vuillakkerij leverde hem prompt een tweede bekeuring op wegens belediging van een ambtenaar in functie. Zo is het maar net, dergelijk gedrag is misschien gemeengoed in Bitvoort, in Pixelburg staan normen en waarden hoog in het vaandel.</p>

• Link naar artikel

<p>Het geen overdrijving om Pixelburg als een van de meeste occulte gebieden in de wijde omtrek te benoemen. Voxel op Zand, dat grotendeels uit ongerept natuurgebied bestaat, is zo mogelijk het grootste centrum van onverklaarbare en bovennatuurlijke verschijnselen. Heksen, gnomen en de Bosduvel zouden nog regelmatig in de middernachtelijke uren waargenomen worden.</p><p>Een van de vreemdere episodes in de geschiedenis van Voxel op Zand en in het bijzonder nationaalpark de Smoorslenken, is de verschijning van een gigantisch stenen beeld midden in het bos in de zomer van 1947. Voor de verandering is deze bizarre gebeurtenis veelvuldig op beeld gezet en op foto's is een gigantische duivelskop te zien die malicieus de wereld in staart.</p><p><span style="line-height: 1.42857143;">Na enkele dagen werd de stenen duvelskop een ware toeristische attractie en hele busladingen bezochten het demonische smoelwerk. Echter, op de laatste dag van de maand juni, was het beeld spoorloos verdwenen. Sommigen beweren dat Aannemersbedrijf Van Merriënboer-Tak het beeld heeft weggesleept, om het daarna in stukken te laten hakken tot ongetrommelde klinkers. Experts denken echter dat het beeld een verschijning van </span><span style="line-height: 1.42857143;">Janshonck Verstruyk, de Bosduvel, moet zijn geweest die hiermee zijn terugkeer naar de sterfelijke wereld aankondigde. Die terugkeer is vooralsnog uitgebleven.</span><br></p>

• Link naar artikel

<p>De familie Van Heeren, van bakkerij De Zure Krent, wilde zoals gewoonlijk op zondag naar de ochtendmis in de Hyrule Kerk. Wat zij daar echter aantroffen was niet wat ze verwachtten op een gewone zondagmiddag.</p> <p>Die middag zou er een belangrijke curlingwedstrijd gespeeld worden op het sportveld net buiten Pixelburg. SC Pixelburg, de gedoodverfde kampioen, zou spelen tegen CV Bitvoort. Bert van Heeren, de pater familias van het gezin had zelfs kaartjes voor het evenement. De hooligans van CV Bitvoort waren echter vroeg naar het centrum van Pixelburg getrokken om hun kwajongensstreken uit te halen. Vernielingen en opstootjes waren niet van de lucht. Erger nog, de belhamels gingen zelfs zo ver dat ze de ochtendmis in de Hyrule Kerk actief verstoorden, door aanmoedigingsleuzen voor hun sportteam te scanderen en de bonzen op de kerkdeuren.</p> <p>Voor meneer Pastoor, Eerwaarde Z.H.G.M.I.P.T.S.B. Mikkels, was de maat al snel vol en hij riep de schavuiten ter verantwoording. Na een fiks standje kon de mis weer voortgezet worden, maar vanwege de vredesonderhandelingen met de oproerkraaiers schoten daarbij de zondagse preek en de twee gezangen uit Hooglied er bij in. Meneer pastoor beloofde dit volgende zondag goed te maken. Voor Bert van Heeren en zijn gezin was de ochtend van contemplatie en religieuze overpeinzing echter al verpest. En besloot daarom uit protest de wedstrijd SC Pixelburg - CV Bitvoort (gewonnen met 47-0) niet bij te wonen, dit tot groot verdriet van beide zoons Van Heeren.</p> <p>Zo ziet u maar weer, dames en heren, sportgeweld verscheurt werkelijk hele gezinnen.</p>

• Link naar artikel

<p>Het melkveebedrijf van Wannamarius Haptoflef produceerde voor en na de Tweede Wereldoorlog grote hoeveelheden boter en andere melkproducten. Zijn boerderij in Scriptdrecht stond bekend om de boter die Haptoflef onder de naam BON ("Boeren Oer Noest") verkocht. De verkoopleus: "Rond worden als een ton, boter, olie en vet van BON!" verwarmt nog steeds de harten van vele Pixelburgers.</p> <p>In oorlogstijd, circa 1943, ontstond er een een schaarste op het gebied van boter in Pixelburg, omdat de Duitsers noodgedwongen hun wapens moesten invetten met boter. De smeerolie die normaal gebruikt werd was gestolen door Jean Van Welkenhuyzen uit de Pixelburgse legerpost.</p> <p>De ondernemende boer Wannamarius Haptoflef ontplooide zich als een rasechte verzetsheld en zette een botersmokkeloperatie op om de bewoners van Pixelburg van boter te voorzien. Uiteraard stond daar een kleine vergoeding tegenover en dat heeft Haptoflef geen windeieren gelegd na de oorlog.</p> <p>De zonen van Wannamarius namen het bedrijf in 1946 over van vader en deze moest met lede ogen aanzien hoe zijn kroost het familiebedrijf, gestoeld op kwaliteit en smaak, langzaam verkwanselde.</p> <p>Thans wordt er op het familiebedrijf van de Haptoflef alleen nog maar goedkope margarine gemaakt onder de merknaam "Scripts Vrouwke" ("Maar geen Pixelpond te veel hoor!"). Wannamarius teert nog op een oude voorraad vooroorlogse roomboter en raakt naar eigen zeggen het smerige surrogaat met geen vinger aan.</p>

• Link naar artikel

<p>In 1914 was de start van de Eerste Wereldoorlog. In deze wereldbrand was Pikschelburgh ook dit keer weer neutraal, maar ook de direct omgeving verklaarde dezelfde status. Daarom is het dat Pikschelburgh weinig merkte van de gevechten op vluchtelingen en strenge hongerwinters na.</p> <p>&nbsp;Ook de Grote Depressie in de jaren &lsquo;20 en &lsquo;30 van de 20ste eeuw gingen grotendeels aan Pikschelburgh voorbij. Dit heeft deels te maken met de Pixelpond, de eigen stabiele valuta in de regio. Het 18de eeuwse concept van de Gouden Standaard heeft Pikschelburgh nooit enige waarde gehad en daarom floreerde de stad ook in de tijden van hyperinflatie. Ook het nationaal-socialisme en raciale onrust hadden weinig vat op de welvarende Pikschelburghers, terwijl elders in den lande de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB).</p> <p>&nbsp;Het is ook om die reden dat de Duitse bezetter maar moeilijk voet aan de grond krijgt in Pixschelburg in de jaren &lsquo;40. Het Pixschelburgse verzet kwam toch echter vooral van een enkele man, de achttenige verzetsheld Jean Van Welkenhuyzen. Van Welkenhuyzen zat den Duutsj dwars waar hij maar kon.&nbsp;</p> <p>Zo liepen de 850 in Pixschelburg gestationeerde Duitse soldaten onder leiding van Hauptfeldwebel N&auml;cktermann door Van Welkenhuyzens toedoen in dure, miniscule uniformen, royaal bezet met gouden decoraties. Deze uniformen moest men gedurende de gehele bezetting dragen aangezien de aanschaf de volledige budgettering voor het oorlogsapparaat in Pixschelburg had opgeslokt.&nbsp;</p> <p>De bezetters van Pixschelburg waren ondervoed, droegen ongeladen wapens, reden sporadisch in roestige tanks (voor het doen van boodschappen), maar glansden prachtig in de zon. De ondergrondse zag &ldquo;Das Gold-Bataillon Pixzelburgh&rdquo; dan ook van heinde en verre aankomen. De grootschalige botersmokkel was Hauptfeldwebel N&auml;cktermann ook een bijzonder grote doorn in het oog.&nbsp;</p> <p>&nbsp;Agrari&euml;r Wannamarius Haptoflef dreef een lucratieve, illegale handel in roomboter die men in het holst van de nacht op platte karren over de heidevelden van Pixschelburg smokkelde. Jean Van Welkenhuyzen stal in 1942 alle smeerolie uit de opslag van de Duitse legerpost in Pixschelburg, vanaf dat moment was de bezetter aangewezen op natuurlijk vetten voor het onderhouden van machinerie en wapens, roomboter was favoriet. Elders in den lande was de bezetter vooral ge&iuml;nteresseerd in rubber, maar in Pixschelburg werden er op grote schaal boterrazzia&rsquo;s gehouden.&nbsp;</p> <p>Melkveehouder en boterproducent Wannamarius Haptoflef begon vanaf 1943 tijdens de Boterschaarste boter te smokkelen om de Pixschelburgse gezinnen te voorzien van verse roomboter. Vanaf dat moment mocht men graag voor het oog van de bezetter knapperig brood met dikke klodders boter nuttigen. De Duitsers stonden na het opraken van het budget in 1941 op rantsoen en moesten het doen met oudbakken brood uit het Derde Rijk.</p>

• Link naar artikel

<p>Tijdens de meidagen van 1940 leek de regio Pixelburg het er betrekkelijk goed vanaf te brengen. Doordat de plannen zoals gedocumenteerd in "Fall Gelb", en die van het eigen opperbevel, niet voorzagen in het toekennen van een strategische waarde aan de stad bleef het van verwoestingen en ellende bespaard.&nbsp;</p> <p>Toch hebben er zich rondom Pixelburg, en dan met name in de kleinere kernen en uitgestrekte natuurgebieden, schermutselingen voorgedaan waarbij koelbloedige staaltjes heldenmoed getoond werden door de verdedigers.</p> <p>Zo ontving Kapitein Bernud Kaalslag de strikte orders 12 stuks Bohler PAG te stellen en camoufleren in de dichte bossen rondom de Smoorslenken om deze voor het alziende oog van de Luftwaffe te verbergen. Een vooruitgeschoven Duitse verkenningseenheid trof Bernud en zijn mannen aan terwijl deze druk bezig waren met het uitvoeren van het betreffende bevel.&nbsp;</p> <p>WOl veteraan Hauptmann Dinckel Brauer van deze verkenningsgroep brulde "H&auml;nde hoch!" en richtte zijn geweer op "de compagnie Bernud". De Kapitein daarentegen was niet van plan zich daardoor te laten intimideren en gaf Brauer "de blik".&nbsp;</p> <p>Op dat moment stortte Hauptmann Dinckel ter aarde. De overige (nog onervaren) leden van de Duitse verkenningseenheid schrokken dermate van het ogenschijnlijk paranormale moment dat deze direct rechtsomkeert maakten.&nbsp;</p> <p>Voor Bernud en zijn mannen werd het duidelijk dat den Duutsj alras de Pixelrijn zouden oversteken en dat een verdere stelling van de geschutstukken geen strategische waarde meer had. Hij besloot tot het vernietigen van de zware kanonnen om te voorkomen dat deze in verkeerde handen zouden vallen. Bernud raakte later die dag zwaargewond maar wist zijn verwondingen te overleven en vestigde zich na de oorlog in Vector op Zoom.</p> <p>In de autopsiestukken die later in het "reichsarchiv" zijn terug gevonden bleek dat de ware doodsoorzaak van Hauptmann Dinckel Brauer waarschijnlijk een meer logische verklaring had. Zijn verslaving aan bier en worst in combinatie met een hoog cholesterol gehalte, belegen leeftijd en het beklimmen van de metershoge, rulle smoorslenken zijn hem toevallig op dat moment fataal geworden.</p> <p>Ondanks dat heeft Kapitein Bernud tot aan zijn dood in 1968, en ver daarna, bekend gestaan als de man "wiens blik kon doden". Nog steeds herinnert een bronzen buste van de kapitein op de kleine markt van Vector-op-Zoom aan zijn standvastige en koelbloedige optreden.</p>

• Link naar artikel

<p>Waar veelal een onmenselijk en verschrikkelijk leed werd geleden in de meidagen van 1940 en het verdere verloop van de oorlog bleef Pixelburg bij wonder redelijk gespaard van het bezetting en krijgsgeweld.</p> <p>Er waren verschillende factoren die van Pixelburg een strategisch secundair, nee wellicht zelfs tertiair punt maakten. Allereerst ligt Pixelburg aan de oostelijke oevers van de Pixelrijn waardoor het al meteen buiten de natuurlijke waterlinie lag en dus geenszins werd opgenomen in de algemene verdediging. Ook was er toen nog geen sprake van een vast oversteek-punt als een spoor of verkeersbrug, er was dus geen re&euml;le mogelijkheid om Pixelburg als springplank naar een bruggenhoofd te benutten.</p> <p>Verder was het bij de Duitse agressor reeds bekend dat Pixelburg in de zin van verdediging bij toeval afhankelijk was van een wielrijdersmuziekkorps dat in April 1940 naar Pixelburg gestuurd was om bij ( het toen nog kleinschalige ) Reiniers' Geluidsinstrumenten - in - en verkoop zich van nieuwe blaasinstrumenten te laten voorzien. Geen echt van belang zijnde zware troepen of geschut concentraties dus.</p> <p>Al deze factoren droegen bij aan het feit dat de Duitsers op de ochtend van 10 mei om 11.15 zonder enig schot gelost te hebben de grote markt op marcheerden onder het toeziend oog van de lokale bevolking welke in eerste instantie dacht te maken te hebben met de jaarlijkse grap van Resoleurse carnavalsvereniging "D'n deuzige n'o&agrave;p".</p> <p>De bezetting was een feit...</p>

• Link naar artikel

<p>De schrijver Bobbe Eversch is na de Tweede Wereldoorlog grotendeels vergeten. Zijn jeugdboeken werden vroeger echter verslonden door een aanzienlijk lezerspubliek. Vooral zijn volumineuze serie "De Zeven Zouaven" is in bepaalde kringen nog steeds een populaire serie.</p> <p>In de serie beleven zeven godsvruchtige jongeren - waaronder de blonde drieling Hannes, Wannes en Jannes - allerhande avonturen op hun vele reizen over de wereld.&nbsp;Bijzonder is de behandeling van de Pixelburgse geschiedenis door Eversch. Zo gebruikt hij historische figuren als Pastoor Hellebaerd en elementen uit de geschiedenis van de Zouaven.</p> <p>De meeste boeken volgen een vast patroon; de zeven jongens gaan op bezoek bij meneer pastoor die hen op reis stuurt naar exotische oorden. De boeken kennen een sterk religieuze ondertoon en vaak zijn de opdrachten die de jongelieden moeten uitvoeren in dienst van de kerk, zoals het vinden van relikwie&euml;n en het verspreiden van het geloof. Eversch was een devoot katholiek en het is daarom niet vreemd dat deze overtuiging sterk naar voren komt in zijn proza.</p> <p>Aan een andere overtuiging dankt hij thans zijn sterk gedaalde populariteit. Voor en tijdens de oorlog sympathiseerde Eversch veelvuldig met de fascistische beweging en in de Tweede Wereldoorlog schreef hij voor diverse publicaties van de bezetter. De politieke overtuiging van Eversch is ook duidelijk terug te vinden in zijn jeugdliteratuur en de reden dat hedendaagse critici zijn boeken verafschuwen.</p> <p>Toch heeft het werk van Eversch nog historische waarde. Zijn werk werpt namelijk een bijzonder licht op de "Fout Goud" affaire die aan het Bisdom Pixelburg kleeft. In "De Zeven Zouaven en het goud van Stamhoofd Fauti-Fauti" beschrijft Eversch hoe de jongs uitgestuurd worden naar het Amazonegebied om daar een gestolen voorraad goud van de kerk te bemachtigen. Ook in dit deel uit de serie komt de aartsvijand, Taubert Eberhard, van de Zeven Zouaven naar voren als het meesterbrein achter de diefstal.</p> <p>Er wordt veel waarde gehecht aan de versie van Eversch, aangezien bekend is dat de schrijver veel onderzoek deed naar de achtergronden van zijn verhalen. Eminentie Mikkels heeft zelfs een besloten leesclub in het leven geroepen waarbij het werk van Bobbe Eversch aan een grondige analyse onderworpen wordt.</p> <p>De hieronder geciteerde passage is voor het Bisdom het bewijs dat de "Fout Goud" mythe op basis van een misverstand tot stand is gekomen. Het goud dat in de 19de eeuw op last van de echte Pastoor Hellebaerd uit de Amazone is opgehaald zou gewoon het rechtmatige eigendom van de kerk zijn geweest en later alleen die naam gekregen hebben omdat een inheems stamhoofd met de naam Fauti-Fauti het in zijn bezit had. Dit concludeerde men naar aanleiding van het boek van Bobbe Eversch.</p> <p>Hieronder volgt een citaat waarin een en ander uit de doeken gedaan wordt. Getracht is om de tekst te moderniseren, zonder de boodschap van Eversch teniet te doen.</p> <p>&nbsp;</p> <p>De pastoor sloot de deur van de kerk achter de zeven helden. De luchtverplaatsing die dit teweeg bracht deed de gouden lokken van de drieling Hannes, Jannes en Wannes zacht golven.</p> <p>Anton, de leider van de groep en in het bezit van een ferme kaak en een onnavolgbare doortastendheid, doorbrak als eerste de stilte:</p> <p>"Zo meneer pastoor, waar gaat u ons nu weer naar toe sturen?"</p> <p>Pastoor Hellebaerd glimlachte en leidde de Zeven Zouaven door de kerk naar zijn ambtswoning. Onderwijl deed hij de nieuwe missie uit de doeken.</p> <p>"Jullie gaan naar het Amazonegebied. Mij is ter oore gekomen dat een grote hoeveelheid gestolen goud verborgen is bij een van de minderwaardige stammen uit dat gebied. De verantwoordelijke is een bekende van jullie&hellip;"</p> <p>"Toch niet dat onderkruipsel Taubert Eberhard!?", riep de drieling verbeten in koor.</p> <p><br />"Helaas wel."</p> <p>Sinds het avontuur met de Z-Mannen op Mars¹ konden de zeven helden geen spoor vinden van de bandiet die hen al zo vaak dwars had gezeten. Taubert Eberhard was een ruggengraatloze schurk die zijn gekromde neus in allerhande smerige zaken stak. Zijn gier naar geld kende geen weerga en hij was al even meedogenloos.</p> <p>"Taubert heeft van mij nog een blauw oog tegoed," sprak Siegfried, die enige tijd met een gebroken been had rondgelopen na een eerdere confrontatie met Eberhard.²</p> <p>^{<br />}"Jullie zullen daar zeker de kans voor krijgen." sprak meneer pastoor,&nbsp;"We hebben bewijs dat Eberhard samenspant met een lokaal stamhoofd in de Amazone; ene Fauti-Fauti."</p> <p>De domme naam van de inboorling deed de Zeven Zouaven schamper lachen.&nbsp;</p> <p>"Fauti-Fauti zorgt er voor dat Taubert Eberhard zijn snode plannen voor wereldoverheersing in alle rust ten uitvoer kan brengen."<br />"Daar gaan wij een stokje voor steken!", riep Dolf uit!</p> <p><br />"Nou en of!", viel het hele zevental hem bij. De intelligente, blauwe ogen van de drieling stonden bijzonder fel, zij waren de ontvoering van hun hulpeloze vriendinnetjes door de kromneuzige snoodaard ook nog niet vergeten.&nbsp;</p> <p>Heidi, Brunhilde en Sieglinde hadden soms nog nachtmerries over die vreselijke tijd.³</p> <p>"Zo mag ik het horen, jongens. Deze reis geeft jullie ook de gelegenheid om die arme indianennegers van de Amazone wat christelijke beschaving bij te brengen. Dus predik het goede woord waar jullie kunnen!"</p> <p>Met die woorden nam Pastoor Hellebaerd plaats in zijn comfortabele zetel.</p> <p>"Het goud dat Eberhard heeft gestolen is eigendom van de kerk, zwakkere volken hebben ons dit in het verleden geschonken en een dergelijke gift kan niemand ons afnemen. Al helemaal niet die inhalige schurk."</p> <p>De nobele jongens spraken nog honderduit met de goedhartige pastoor over hun missie en hun vertrek de volgende ochtend.</p> <p>&nbsp;</p> <p>--------------------</p> <p>¹ Zie <em>"De Zeven Zouaven en de Z-Mannen"</em><br />² Zie <em>"De Zeven Zouaven en de Ark van het Zuivere"</em><br /> ³ Zie <em>"De Zeven Zouaven en de Vrouwen in Nood"</em></p>

• Link naar artikel

<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Pixelburg is al vaak het decor geweest van onzinnige recordpogingen, en in 1931 was ditmaal het zwerk boven de regio het toneel van waaghalzerij. De lokale tennishelden Jos Beveren en Bertels van der Akkersteen poogden het record "tennissen op grootsche hoogte" te verbeteren. Het te kloppen record was 876 meter hoogte en stond op naam van een paar Britten die op de vleugel van een de Havilland Tiger Moth 3 sets speelden alvorens het weer te ruig werd en men moest landen.</p> <p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 14px;">&nbsp;</p> <p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Op een rustige ochtend in het voorjaar van '31 kozen Jos en Bertels het luchtruim met de voeten stevig vastgesnoerd op een Glocker DSVV gevlogen door niemand minder dan Jos Van Bronswiek. Op 971 meter begon men aan de eerste poging welke mislukte omdat het net continue weg vloog. Bij poging 5 bleef het net dan eindelijk staan waarna de match kon beginnen.</p> <p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 14px;">&nbsp;</p> <p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Bertels won uiteindelijk de wedstrijd op hoog niveau met 4 sets waarbij ook nog eens het record "tennissen op niveau" met 95 meter werd verbeterd. Weer een memorabel moment in de Pixelburgse geschiedenis.</p>

• Link naar artikel

<p>Dokter Heinz H. Frentzen, de gevestigde naam in Pixelburg en uitvinder van het beroemde Frentzen Apparat, heeft nog vele andere baanbrekende ontdekkingen gedaan.&nbsp;Uw heemkundekring laat u een document zien uit lang vervlogen tijden.</p> <p>Dr. Frentzen is altijd al een groot dierenliefhebber geweest. Deze waren dan ook zijn geliefde experimentssubject. In zijn jonge jaren had Frentzen een hond als huisdier, 'Caesar', maar de goede dokter had het er niet gemakkelijk mee om altijd goed te begrijpen wat de hond precies wilde. Vooral het op- en afgaan van trappen was moeilijk voor Caesar.</p> <p>Frentzen besefte echter dat honden een stel hersenen hadden, en dat deze ook een bepaald soort 'activiteit' moesten uitstralen wanneer ze nadachten, precies zoals dat ook bij mensen gebeurde. Indien deze stralen konden opgevangen worden en vertaald naar menselijke prikkelingen, zouden mens en dier elkaar kunnen begrijpen.</p> <p>Het experiment was een groot succes, en Frentzen besefte eindelijk dat Caesar niet graag trappen op- en afging door zijn absolute luiheid: hij wilde liever gedragen worden. Frentzen's uitvinding is echter verloren gegaan. Het bleek al snel dat ieder dier een andere frequentie had en dat de uitvinding van de goede dokter enkel werkte op zijn eigen huisdier.</p> <p>Frentzen heeft vele boeiende gesprekken gehouden met Caesar, maar na diens dood in 1938 heeft Frentzen ervoor gekozen om de uitvinding te ontmantelen en nooit nog een nieuw huisdier te nemen, aangezien geen enkel ander dier Caesar zou kunnen vervangen.</p> <p>Een voorwaar ontroerend verhaal, wederom gebracht door uw Heemkundekring.</p>

• Link naar artikel

<p>Een uniek beelddocument uit een lang vervlogen tijd van Pixelburg is nu opgedoken. Op dit beeld is te zien hoe coureur Henk Verhelst een wiel van zijn gemotoriseerd voertuig verliest. Het is dan ook op een heldhaftige wijze dat hij het Kampioenenbal heeft gewonnen op drie wielen.</p>

• Link naar artikel

<p>Over turfmagnaat Janshonck Verstruyck bestaan vele verhalen die elkaar compleet tegenspreken. Zo is zelfs de sterfdatum van Verstruyck een punt van strijd onder historici, volgens de offici&euml;le documenten is zijn sterfdatum 1887, maar er zijn er ook die 1906 als jaar van zijn heengaan noemen. Desalniettemin is er sterk bewijs voor de dood van Verstruyck in 1887, in dat jaar was er namelijk een gigantische begrafenisprocessie in het teken van de dood van Janshonck Verstruyck in het centrum van Pixelburg. Of de processie voor de dood van&nbsp;Verstruyck vooral een wens van de rouwende deelnemeners was, terwijl de turfmagnaat in zijn villa rustig zijn geldberg telde, is onduidelijk.</p> <p>Volgens de offici&euml;le stukken werd de rouwprocessie aangevraagd door de Verstruyk Turf Co&ouml;rporatie ter herdenking van een groots man en weldoener van de gemeenschap, deskundigen zijn het er ondanks deze lovende kwalificaties van overtuigd dat het om de harteloze en meedogenloze&nbsp;Janshonck&nbsp;moet gaan. Daags na het voorbij trekken van de rouwstoet stonden de krantenkolommen vol met roddels en rumoer. De deelnemers aan de stoet zouden onder dwang geronseld zijn en bedreigd zijn met ontslag en juridische vervolging bij weigering. Ook de kist, getrokken door vier schonkige paarden van de turfvelden, zou niet het stoffelijke overschot van Verstruyck bevatten, maar een natuurgetrouwe wassen beeld van de turfmagnaat. Over de locatie van Janshonck Verstruyck en zijn lichaam gingen eveneens de wildste verhalen, maar het verhaal over zijn transformatie tot Bosduivel doet tot op de dag van vandaag de ronde.</p> <p>De processie trok uiteindelijk naar de begraafplaats van Voxelveld waar het sindsdien volgens de Pixelburgers nachtelijk spookt en tijdens volle maan bezocht wordt door de Bosduivel.</p>

• Link naar artikel

<p>In de eeuw van de Industri&euml;le Revolutie duikt een naam veelvuldig op: Janshonck Verstruyk, de meedogenloze turfmagnaat en het onderwerp van vele legendes. Verstruyck was een gierige vrek die alleen interesse had in geld en de beveiliging van dat geld. Hij was woonachtig in Pykselsche Burgh (toenmalige spelling: Pykschelburgh) en in een riant buitenverblijf in Voxel op Zand, waar het merendeel van zijn geld opgeslagen lag in een gigantisch, labyrintisch kluizencomplex.</p> <p>Veel plekken herinneren nog aan die barre tijd waar onderbetaalde werknemers van Verstruyck tot diep in de nacht turfstaken in het winderige veen. Toch gaat alle aandacht vooral uit naar de meer mythische verschijningsvorm van Janshonck Verstruyck in zijn vermeende hoedanigheid na zijn dood als de Bosduivel. Historici menen dat de figuur van Janshonck Verstruck meerdere malen opduikt in verscheidene geschriften en schilderijen, die zelfs nog voor zijn geboorte zijn gemaakt. Het voornaamste bewijs voor de persoon Janshonck Verstruyck als Bosduivel is echter de vondst van de &ldquo;Berrichtung Diabulum&rdquo; in de catacomben onder Verstruycks buitenverblijf.</p> <p>De &ldquo;Berrichtung Diabulum&rdquo; is anachronistisch duivelswerk waarin de gravures van de onbekende kunstenaar Blocks Bergs (Blocksium Bergianium) boekdelen spreken over de intenties van de Bosduivel, die consequent omringt is door heksen, demonen en vieze, vuile spoken. Het bizarre is dat Blocksium Bergianium een graveur uit de 14de eeuw is en een man uit de 19de eeuw in beeld brengt. Nog frappanter is de aanwezigheid van moderne technologie in de &ldquo;Berrichtung Diabulum&rdquo;, in de recent ontdekte nieuwe gravures is een vliegtuig, een Glocker Pioneer, te zien. Archeologen doen nog nader onderzoek naar de &ldquo;Berrichtung Diabulum&rdquo; en nieuwe opgravingen onder de villaru&iuml;ne van Janshonck Verstruyck werpen misschien een ander licht op de apocalyptische gravures die nu bekend zijn. Naast verontrustend is de angst voor Janshonck Verstruyck wel de redding voor veel natuurgebieden en de archeologische praktijk ten Zuid-Oosten van Pixelburg.</p> <p>Aannemersbedrijf Van Merri&euml;nboerTak staat bekend om de minachting die zij voor archeologen hebben. Van de heer Tak heb ik ooit op onbeschofte toon mogen vernemen dat het door archeologen secuur blootgelegde Colosseum in Bitvoort hem een oud kippenhok toescheen. Ook hebben werklieden van het aannemersbedrijf met een graafmachine getracht een team van archeologen, die net de fundering van de Romeinse riolering onder Pixelburg opgroeven, te bedelven onder enkele kubieke meters zand. De naam Janshonck Verstruyck boezemt de heren Van Merri&euml;nboer en Tak echter heel wat angst in, aangezien ze ons rustig aan het werk laten op de plaatsen waar het volgens hen spookt.</p> <p>Een architect uit de Grote Stad had grootste plannen voor een glazen woontoren op de grond van Het Plaggenstekersplaatsje in Voxelveld en benaderde Van Merri&euml;nboer-Tak voor de bouw van de glazen kolos. Het aannemersbedrijf bedankte echter hartelijk en heeft de Gemeente Pixelburg officieel verzocht om de plannen van de architect te vernietigen. Deze tekst was oorspronkelijk onderdeel van een lezing van Janne Fondue tijdens de jaarlijkse Pixelburgviering in 1985.</p>

• Link naar artikel