Heemkundekring “Dûn Hontige Fánt”

<p>Voxel op Zand is naast een populair natuurgebied ook een goudmijn voor archeologen en geschiedkundigen. Groot was dan ook de vreugde van uw heemkundekring toen men in de ru&iuml;nes van de villa van Janshonck Verstruyk een stapel gravures uit de 14de eeuw vond. Waarom Verstruyk de gravures in zijn bezit had is niet duidelijk, maar hij was er vast iets kwaadaardigs mee van plan.</p> <p>De gravures toonden de gruwelijke realiteit van het Pixelburgse leven in de 14de eeuw en zijn allen van de hand van de bekende kunstenaar Blocks Bergs - ook wel Blocksium Bergianium. De gravures die gevonden werden in de ru&iuml;ne van Verstruyk zijn onderdeel van zijn "Berrichtung Diabulum", een belangrijke bron voor de geschiedenis van Pixelburg en ontbraken tot nog toe.</p> <p>Graag vragen wij uw aandacht voor de belangrijkste gravure: "Lyderlycke, Texelsche Vrolykhyt", hierboven te zien. Volgens uw heemkundekring is het tafereel typisch voor de liederlijke drankfestijnen van de boeren in Texelen en Voxelsteyn in de 14de eeuw.</p> <p>De figuur in het middendeel, met de twee branden vuren in plaats van armen, is welhaast zeker Mozesjan Okelebeerszoon IX die volgens de overlevering een pact met de Duivel gesloten zou hebben.</p> <p>Op de voorgrond ziet u Satan dan ook zijn behoefte doen in een helse poepdoos. De duivels die vrolijk feesten met de argeloze boeren en onderwijl een engel spiesen zijn waarschijnlijk een verwijzing naar de grote hoeveelheid manschappen die Mozesjan Okelebeerszoon IX op latere leeftijd verzamelde als Burchtgraaf van Texelen.</p> <p>De vrouw die in het midden haar hoofd in het achterste van een geit tracht te steken is waarschijnlijk de weduwe van Clavanus De Beuckelaer tot Den Polder, die door Okelebeerszoon aan een publiekelijke vernedering onderworpen werd.</p> <p>Het was een woelige tijd, die 14de eeuw.</p>

• Link naar artikel

<p>&nbsp;</p> <p>Het kerhof ten noorden van Pixelburg Centrum, op de grens met Voxelsteyn en Bitvoort staat ook wel bekend als de Bermuda Driehoek van Pixelburg.<br />Bij uw heemkundekring zijn er geen enkele documenten bekend waarin begrafenissen staat opgetekend die hebben plaatsgevonden op het bewuste kerkhof, ondanks dat het kerkhof al in de literatuur vermeld wordt vanaf de 13de eeuw. Toch zijn er graven te vinden en bodemonderzoek heeft uitgewezen dat er ook daadwerkelijk personen begraven liggen. De identiteit van de gevonden geraamtes kon niet worden vastgesteld, maar de twee laatste lichamen zouden dateren omstreeks 1970 en 1870.</p> <p>&nbsp;</p> <p>1877 en 1975 stonden in het teken van de verdwijning van respectievelijk Mees Pollenwaard en Plag van der Wedde, beiden boswachter en woonachtig in de Boswachterswoning Voxelsteyn-Noordveld die in 1975 afbrandde. Van de mannen is nooit meer iets vernomen. Voor velen zijn de koolstofdateringen van de geraamtes daarom ook het bewijs dat het Kerkhof van Voxelsteyn-Noordveld een massagraf is voor boswachters. Het ambt van boswachter is dan ook in de laatste jaren tot een waar dieptepunt gedaald.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Mees Pollenwaard zou losgeslagen vee zijn gaan redden op de heidevelden waarna er niets meer van hem werd vernomen. Plag van der Wedde zou zijn omgekomen in het vuur dat ook de boswachterswoning verzwolg.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Veel Pixelburgers geloven de offici&euml;le lezing echter niet en zien het werk van Vieze Vuile Spoken. In Bitvoort wordt met angst en beven gesproken over het hulp-geroep dat soms van over de Pixelrijn klinkt.&nbsp;</p> <p>Bitvoorters Zjon en Priscilla van Klinkeren, die het dichtst bij de oever van de Pixelrijn wonen, beweren op de nacht van de brand in 1975, witte gedaantes op het kerhof gezien te hebben, die in het maanlicht een menselijk offer brachten aan een zwarte bok met een satanische monsterkop (de Bosduvel, red.). Waarom de Bosduvel nu juist een voorliefde voor boswachters zou hebben is uw heemkundekring een raadsel, maar het is een sluitende verklaring voor de mysterieuze lichamen op het kerkhof waar niemand ooit zijn doden heeft begraven...</p> <p>&nbsp;</p>

• Link naar artikel

<p>De strategische positie van Ulpia Pixelburgium werd gehandhaafd in de feodale tijd die volgde op het instorten van het Romeinse rijk. Mannen van het geloof trokken door het land om de paganistische bevolking te onderwerpen aan het Christendom. Bekend is het verhaal van St. Bittevordus (omstreeks 659), de heilige waar Bitvoort naar vernoemd is.</p> <p>Bittevordus kwam uit het gebied waar nu de Grote Stad ligt en was berucht om zijn kersteningspraktijken. Zijn werkmethode bestond uit het vernietigingen van heidense geloofssymbolen, overwegend uit de Germaanse mythologie. Op zijn reizen doodde hij bijvoorbeeld een heilig zwijn, dat door de bevolking gezien werd als de manifestatie van Loke (Loki). Ook organiseerde hij de verbranding van honderden houten geslachtsdelen gewijd aan Friia. In de verwarring die algemeen ontstond na de vernietiging van deze belangrijke symbolen en het uitblijven van goddelijke repercussies greep Bittevordus de kans om royaal zieltjes te winnen.</p> <p>In de omgeving Pixelburg had men de goden van de Romeinen inmiddels al weer snel vergeten en was men teruggekeerd naar het geloof van voor de komst van Venevicus Laeregatus van Pilmea. Wat St. Bittevordus aantrof in het vroegere Ulpia Pixelburgium ging zijn verstand te boven, aldus de overlevering. Verering van boswezens, vieze vuile spoken, een bijzonder soort heksen, riviermonsters en een mythische Bosduivel waren nog maar het topje van de ijsberg.</p> <p>Na van de schrik bekomen te zijn begon hij zijn bekeringsstrategie. De inwoners van Ulpia Pixelburgium lieten hem grotendeels begaan, totdat Bittevordus een kapitale fout maakte. Volgens de heilige speelde de Oerboom des Oorsprongs een grote rol in de paganistische verering. Daarom toog Bittevordus op een kwade dag met een grote bijl naar de heilige boom met de intentie om hem te vellen. Dit was het moment waarop de lokale bevolking in grote woede ontstak.</p> <p>Voordat Bittevordus zijn bijl ook maar kon heffen greep de woedende menigte hem en brachten hem naar een stenen altaar. Daar, om middernacht, offerde de bevolking het hart van Bittevordus juichend aan de gretige Bosduivel die daarna kakelend van plezier danste op het ontzielde lichaam van de gevelde martelaar. Dit afschuwelijke voorval is een van de redenen dat de paganistische tradities lang in ere zijn gehouden in Pixelburg. Er zijn er die zeggen dat de heidense tradities nooit zijn weggegaan en de hoeveelheid bovennatuurlijke eigenaardigheden die voorvallen in deze regio zijn op zijn minst zeer opvallend te noemen.</p> <p>&nbsp;</p> <p><span style="font-size: x-small;">Deze tekst was oorspronkelijk onderdeel van een lezing van Janne Fondue tijdens de jaarlijkse Pixelburgviering in 1985.</span></p>

• Link naar artikel