Heemkundekring “Dûn Hontige Fánt”

<p>In de hete zomer van 1956 was voor de kattendienstverlening in Pixelburg de maat vol. In het hele gemeente sloten kattenkapsalons, uitlaatservices en poezenpsychiaters wekenlang uit protest hun deuren. Reden was een rechterlijk vonnis omtrent de behandeling van zwarte katers. Van oudsher weigerde de kattendienstverlening van Pixelburg namelijk om zwarte katten te behandelen. Dierenwinkels verkochten bijvoorbeeld enkel rode, witte en bont gevlekte dieren, maar nimmer zwarte katers.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Zwarte katers werden namelijk van oudsher geassocieerd met de verhalen over Vieze Vuile Spoken en Heksen Nok en om die reden niet geaccepteert om geen ongeluk af te roepen over de bedrijfstak. De rechter meende echter dat een dergelijke dienstweigering het gevolg was van illegale kartelvorming en een indirecte poging tot smaad jegens het zwarte kattenras. Een van de eigenaars van een zwarte kater, Braag Fluk, ging zelfs nog wat verder en sprak de volgende woorden tijdens zijn getuigenverklaring: "Dit riekt naar pure discriminatie en racisme jegens zwarte katers! Waar moet mijn Rico* heen als hij getraumatiseerd en krols terugkomt van een tevergeefse paringsjacht? Wie vijlt daarna zijn nagels? Niet de kattenmiddenstand van Pixelburg, want die zijn te veel bezig met hun abjecte bijgeloof!"</p> <p>&nbsp;</p> <p>Na de rechterlijke uitspraak staakten diverse bedrijven meteen hun diensten voor alle katachtigen. De woedende zwarte katerbezitters organiseerden hierop protestacties waarbij men demonstratief voor de diverse dierenwinkels, kapsalons en andere bedrijven bleef wachten totdat ze hun deuren weer zouden openen.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Vanaf dat moment was het een strijd om wie de langste adem zou hebben; de kattenbezitters of de kattendienstverlening. Na enkele weken begonnen de problemen ook door te sijpelen in de rest van de Pixelburgse samenleving. Veel zwarte katerbezitters verschenen niet meer op hun werk, omdat ze dagen en nacht aanwezig moesten zijn in de rijen voor de diverse kattenmiddenstanders. De lange rijen leverden ook problemen op met de doorstroming van het verkeer, een doorn in het oog voor verkeersbrigadier Hondieu Van Kovestoof.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Uiteindelijk trok de middenstand aan het kortste eind. Gerenommeerd kattenpsycholoog Verucca Bertelien liet als eerste, stiekem enkele zwarte katers binnen via de achterdeur. Vanaf dat moment was het hek van de dam.</p> <p>Veel Pixelburgers zijn de wilde stakingen uit 1956 al vergeten, maar bezitters van zwarte katers worden op de dag van vandaag herinnert aan het bijgeloof van de kattenmiddenstand als zij - nog altijd als derderangs burgers - met een pikzwarte Felix of Poekie onder de arm de kattenmassage via de achterdeur moeten betreden.</p> <p>&nbsp;</p> <p><span style="font-size: x-small;">* = Het huisdier van Dhr. Braag Fluk.</span></p>

• Link naar artikel