Heemkundekring “Dûn Hontige Fánt”

<p>De strategische positie van Ulpia Pixelburgium werd gehandhaafd in de feodale tijd die volgde op het instorten van het Romeinse rijk. Mannen van het geloof trokken door het land om de paganistische bevolking te onderwerpen aan het Christendom. Bekend is het verhaal van St. Bittevordus (omstreeks 659), de heilige waar Bitvoort naar vernoemd is.</p> <p>Bittevordus kwam uit het gebied waar nu de Grote Stad ligt en was berucht om zijn kersteningspraktijken. Zijn werkmethode bestond uit het vernietigingen van heidense geloofssymbolen, overwegend uit de Germaanse mythologie. Op zijn reizen doodde hij bijvoorbeeld een heilig zwijn, dat door de bevolking gezien werd als de manifestatie van Loke (Loki). Ook organiseerde hij de verbranding van honderden houten geslachtsdelen gewijd aan Friia. In de verwarring die algemeen ontstond na de vernietiging van deze belangrijke symbolen en het uitblijven van goddelijke repercussies greep Bittevordus de kans om royaal zieltjes te winnen.</p> <p>In de omgeving Pixelburg had men de goden van de Romeinen inmiddels al weer snel vergeten en was men teruggekeerd naar het geloof van voor de komst van Venevicus Laeregatus van Pilmea. Wat St. Bittevordus aantrof in het vroegere Ulpia Pixelburgium ging zijn verstand te boven, aldus de overlevering. Verering van boswezens, vieze vuile spoken, een bijzonder soort heksen, riviermonsters en een mythische Bosduivel waren nog maar het topje van de ijsberg.</p> <p>Na van de schrik bekomen te zijn begon hij zijn bekeringsstrategie. De inwoners van Ulpia Pixelburgium lieten hem grotendeels begaan, totdat Bittevordus een kapitale fout maakte. Volgens de heilige speelde de Oerboom des Oorsprongs een grote rol in de paganistische verering. Daarom toog Bittevordus op een kwade dag met een grote bijl naar de heilige boom met de intentie om hem te vellen. Dit was het moment waarop de lokale bevolking in grote woede ontstak.</p> <p>Voordat Bittevordus zijn bijl ook maar kon heffen greep de woedende menigte hem en brachten hem naar een stenen altaar. Daar, om middernacht, offerde de bevolking het hart van Bittevordus juichend aan de gretige Bosduivel die daarna kakelend van plezier danste op het ontzielde lichaam van de gevelde martelaar. Dit afschuwelijke voorval is een van de redenen dat de paganistische tradities lang in ere zijn gehouden in Pixelburg. Er zijn er die zeggen dat de heidense tradities nooit zijn weggegaan en de hoeveelheid bovennatuurlijke eigenaardigheden die voorvallen in deze regio zijn op zijn minst zeer opvallend te noemen.</p> <p>&nbsp;</p> <p><span style="font-size: x-small;">Deze tekst was oorspronkelijk onderdeel van een lezing van Janne Fondue tijdens de jaarlijkse Pixelburgviering in 1985.</span></p>

• Link naar artikel