Heemkundekring “Dûn Hontige Fánt”

<p>In 1975 staken de nestors van de Pixelburgse moderne muziekbeweging de handen ineen en componeerden samen een compositie die Pixelburg op zijn grondvesten moest doen schudden.</p> <p>Dat de compositie uiteindelijk tot stand is gekomen mag een wonder heten, want de drie heren hebben alleen een geheel eigen kijk op het componistenvak. Zo wilde Robert Knipp dat het stuk niet langer duurde dan een seconde of drie en pleitte Rinus van Gever voor meer ritmisch gebonk. Uiteindelijk hakte Horenfliep van Graanderen de knoop door en het resultaat is een aaneenschakeling van korte muziekstukken van een seconde of drie die veelal bestaan uit ritmisch gebonk. Het volledige werk duurt in totaal 8 uur. De titel van het stuk is: "De Pixelburg Variaties in G-klein, voor Gongen, Getrommelde Betonplaten, Remmende Treinen En Een Handvol Microtonale Blazers, Op. 61"</p> <p>Aangezien het volgens Horenfliep van Graanderen om een totaalkunstwerk gaat, zijn schilder Groof Bittebaart en danser Piet Gaveur, van dansvereniging "De Luna Beleving", gevraagd om respectievelijk de visuele omlijsting en choreografie te verzorgen.</p> <p>Groof Bittebaart kwam uiteindelijk met een gigantisch lichtorgel dat samen is ontwikkeld met uitvinder Erik Cullewaert, tijdens de uitvoering ontploffen er kleuren die afgestemd zijn op de muziek. Piet Gaveur kwam met een choreografie op de proppen die het best omschreven kan worden als een Neo-Bacchanale en Querulante interpretatie van de partituur van Knipp, Van Gever en Van Graanderen.</p> <p>De opvoering van het stuk, door leden van het symfonie-orkest uit de grote stad, de heren Knipp en Van Gever, onder leiding van Horenfliep van Graanderen roerde velen tot tranen. Volgens de Pixelburgse Courant kan "De Pixelburg Variaties in G-klein, voor Gongen, Getrommelde Betonplaten, Remmende Treinen En Een Handvol Microtonale Blazers, Op. 61" zich meten met "Der Ring des Nibelungen" van Richard Wagner of het "Weihnachtsoratorium" van J.S. Bach.</p> <p>Geroemd werd het puntige contrapunt, zo typisch voor Rinus van Gever en de bondigheid van Robert Knipp die zo kunstig door het epische stuk is verweven door Van Graanderen, welke zich later ook bewees als dirigent. De enige dissonant kwam vanuit Bitvoort, waar Archibald Sjek de mening van de Bitvoorters puntig samenvatte: "Met overheidsgeld gesponsord kattengejank, dat is het. Eliterotzooi. Iemand nog een kroket?"</p>

• Link naar artikel