Afdeling Burgerzaken

"Sestig jaar Kees!"

Kees

(?)

Wat nu het exacte geboortejaar van Kees is kan men in geen enkele documentatie terug vinden. Zowel de gemeentelijke archieven, als de boekhouding van het bisdom geven geen enkele uitsluitsel over de exacte geboortedatum van deze bijzondere inwoner.

Naast leeftijd is ook Kees' zijn achternaam onbekend. In een geboorteakte welke Kees zelf in bezit heeft staat slechts de naam "Kees" en een leeftijd vermeld: 60.

Eigenhandig gefabriceerde geboorteaktes zijn sinds 1968 niet meer toegestaan (het moment dat fraude met o.a. kindertoeslag de spuigaten uitliep, vooral in Bitvoort) , maar waar Kees' leeftijd impliceert dat zijn akte van ver voor dit peiljaar dateert is er dus niets aan de hand.

Het grote aantal hoog bejaarde inwoners zou overigens mede te verklaren zijn door het ontbreken van een eenduidige wetgeving m.b.t. geboorteaktes voor 1968.

Kees wordt regelmatig in het centrum van Pixelburg aangetroffen waar hij, immer vergezeld door een literflacon Kijk-En-Grijp bier, continue "sestig jaar Kees, sestig jaar Kees, sestig jaar Kees" verkondigt aan het winkelende publiek.

Een bijzondere man, die Kees.

Sint Genepuphfus krijgt de boodschap van de engelen. De discipelen zijn inmiddels in zwijm gevallen van alle gassigheid. Op de achtergrond de Pixelgarde die op gepaste afstand van de methaanwolk (niet afgebeeld) blijven.

Sint Genepuphfus

(314 – †332)

Genepuphfus Balk was een gewone timmerman in Pykselsche Burgh. Op een avond, na het eten van een copieuze bonenschotel, werd de man bevangen door een hardnekkig geval van flatulentie.

De winderigheid van Genepuphfus werd op een gegeven moment zo erg dat hij zijn beroep als timmerman niet meer kon uitoefenen. Het laten van windjes is niet bevorderlijk voor de hand-oog coördinatie en daarom sloeg Genepuphfus consequent op zijn vingers.

De werkplaats en nabije van Genepuphfus Balk waren na enkele weken veelvuldig winden gehuld in een gigantische, donkere methaanwolk, die de autoriteiten van Pykselsche Burgh de nodige zorgen baarde. De wolk en de onfortuinlijke Genepuphfus trokken ook veel bekijks, de timmerman had inmiddels een discipelen die in zijn onaflatende windensymfonie goddelijke geluiden hoorden.

Na een aantal maanden besloot het stadsbestuur van Pykselsche Burgh tot actie over te gaan; Genepuphfus Balk en zijn gaswolk dienden te vertrekken. Een wanhopige Genepuphfus en zijn discipelen werden met harde hand door de Pixelgarde buiten de stad gezet, alwaar de timmerman schreiend op een heuvel neerzeeg. Op dat moment daalde er een groepje engelen uit de hemel die hem vertelden dat zijn flatulentie een geschenk van de here god was en dat Genepuphfus zich daarom een heilige mocht noemen. Na verstrekken van de obligate aureool vertrokken de engelen weer, Genepuphfus met zijn discipelen achterlatend.

Aangezien je van het heiligdom alleen niet kunt eten zijn Sint Genepuphfus waarschijnlijk een trage hongerdood gestorven buiten de muren van Pykselsche Burgh. Vandaag de dag vieren de Pixelburgers nog steeds Genepuphfusdag, waarbij het serveren van de traditionele bonenschotel tijdens de avonddis niet vergeten wordt.

Jurgen Lieber kijkt helder en alert de wereld in.

Jurgen Lieber

(1994)

Superthienerrhockster Jurgen Lieber houdt de gemoederen al enige jaren bezig. Zijn optredens zijn even legendarisch als de aanhoudende ruzies met collega Kaatje Herry. Zijn villa, de Liebermansion, in Polygoonsterloo is een beruchte plek. Tankwagens met hopjesvla rijden af en aan om de verwende ster te voorzien van zijn favoriete voedsel, maar ook aannemersbedrijf Van Merriënboer-Tak heeft zijn handen vol aan het herstellen van de beschadigingen die Lieber met zijn sloophamers toebrengt aan zijn villa.

Door gedegen onderzoekwerk van kwaliteitsblad Het Voortschrijdend Inzicht werd enkele jaren geleden bekend dat Jurgen ooit werd geboren als Jutta Lieber. De vader en moeder van Lieber waren dus ooit de trotse ouders van een dochter, volgens de journalisten Het Voortschrijdend Inzicht! Dit nieuws zette de thienerrockwereld natuurlijk volledig op zijn kop, ook al wist de manager van Jurgen Lieber de geruchten al snel de kop in te drukken door paparazzifoto's te lekken van een stomdronken Kaatje Herry in een bad hopjesvla.

Farao Toetanchpannekoek temidden van zijn favoriete gerechten.

Toetanchpannekoek

(1993)

Als sinds zijn vroege jeugd is Kwits Bertschjes gefascineerd door het oude Egypte. Op zijn zestiende verhuisde hij naar een, door zijn vader gebouwde, pyramide in de achtertuin van de bescheiden rijtjeswoning in Pixelburg Zuid. In deze pyramide zetelde vanaf dat moment de farao Toetanchpannekoek die met harde hand regeerde over zijn volk (vader en moeder Bertschjes en zuslief).

De naam van de farao is volgens de buren van de familie Bertschjes afgeleid van Kwits' voorliefde voor pannenkoeken. Regelmatig is Toetanchpannekoek op de top van zijn pyramide te zien terwijl hij een grote schaal pannenkoeken verorbert, onderwijl toegewuifd met palmbladeren door de drie leden van zijn bevolking.

Teeltje is zichtbaar geëmotioneerd tijdens het zingen van ”Poesje Mauw, ik houw van jouw”.

Teeltje Snift

(1989)

Naar eigen zeggen geïnspireerd door de getroebleerde liederen van Jostien Pierrot begon Teeltje al op jonge leeftijd met zingen en gitaar spelen. Haar stijl kan het beste worden omschreven als tienerrock met een dubbele laag. Zo zingt ze over het verlies van haar kat Schurftje in het nummer ”Poesje Mauw, ik houw van jouw” en ventileert ze haar rabiate haat jegens Kaatje Herry in het nummer ”Stik in de hopjes-derrie, mevrouw Herry”.

Haar doorbraak kwam in december 2015 met het uitkomen van het album 1889 waarop haar grote hit ”In 1889 hadden ze nog geen smartphones en ik ben drachtig” staat waarmee ze wekenlang op nummer 1 stond in de nationale top 45 en hitmachine Jurgen Lieber van de tienerrock-troon stootte.

Momenteel woont Teeltje nog bij haar moeder op zolder in Pixelburg Zuid maar de popster heeft aangegeven een villa op het oog te hebben in Polygoonsterloo. Een stuk vastgoed niet geheel toevallig naast haar grote rivalen Kaatje en Jurgen.

Kaatje kijk verschrokken naar het pak hopjesvla dat ettelijke momenten later vol in haar gezicht zou landen

Kaatje Herry

(1984)

Het heeft de Raad van de Gemeente Pixelburg behaagd het Ereburgerschap te verlenen aan Kaatje Herry.

Winnares van de op landelijke televisie uitgezonden wedstrijd "star-studio" is een geboren en getogen Pixelburger die haar zang carrière begon met het meezingen van Zanger Rico hits op diens "ara-oke!" karaoke casette. Sinds het winnen van deze nationale zang-competitie kent Kaatjes carrière zo zijn "ups-and-downs". Zo werd haar laatste optreden in het Koperen Paard ruw verstoord toen een pak hopjesvla vol in Kaatjes gezicht werd geworpen.

Maar ook de muzikale-notabelen van Pixelburg ontvangen het nieuwe fenomeen met gemengde gevoelens. Zo noemt Robert Knipp de zoetsappige liedjes "tienerrock" of "piep-muziek" gebaseerd op de jonge doelgroep. Zanger Rico vindt het allemaal prima want, zo stelt hij, "muziek moet leutig zijn euj!".

Ondanks alle verbale en non verbale pesterijen blijft Kaatje stug doorgaan met het schrijven van liedjes. En met een fan-schare van duizenden gillende kinders kan het ook niet anders dan dat Kaatjes succes gegarandeerd blijft. Tot het volgende tienerrock-fenomeen.

Rubbels test een onconventionele slaapmethode

Rubbels Klijnema

(1984)

Rubbels werkt op de afdeling "Human Geography and Planning" bij het vermaarde Buro van Eck in Pixelburg. In die hoedanigheid is hij o.a. een van de leden van de werkgroep die voor de gemeente plannen inzake de herontwikkeling van het oude curling-terrein toetst. Daarnaast is Rubbels recensent voor het biervakblad "Bier interesseert ons zeker niet geen zier" waarbij het van groots belang is de verschillende bier creaties te testen in het Koperen Paard. Zijn persoonlijke favoriet is de lokaal gebrouwen hopjesvla IPA.

En of dat allemaal nog niet genoeg is bekleedt Rubbels ook nog eens het voorzitterschap van de stichting "Dormir Ad Hoc" die zich sterk maakt voor meer openbare slaapfaciliteiten in zowel de stad alsmede de omliggende heivelden en bospercelen.

Een prachtige foto, minutieus geschoten door Gwuido, van een 1100 series dieselloc terwijl deze door een winters Bitsel ploegt. Het toont ook Gwuido's ongekende toewijding tot deze majestueuze hobby waar deze waarschijnlijk in een boom heeft moeten klimmen.

Gwuido Hazelpoot

(1980)

Gwuido is een fervent treinspotter en amateur meteoroloog van het eerste uur. De beste man vormt tevens een vertrouwd beeld in de dagelijkse gang van zaken. Op vaste tijden, die strak het tijdschema van station Pixelburg volgen, verschijnt Gwuido op zijn vaste spottersplek in Bitsel. Daar fotografeert hij het materieel wat voorbij raast zoals de machtige 1100 locs. Zelfs de machinisten kennen zijn naam en roepen "hallo zeg" onderwijl ze poseren voor de foto.

Daarnaast is Gwuido (en zijn rode fiets) met regelmaat te vinden in de omgeving Subpixelerwaard om verslag te doen van het weer ("Wat een lucht zeg!") en de graafmachines van Nico Fluit. Met name de gele Hitaasjie Zaxis zandschuiver kan rekenen op buitengewoon veel aandacht van Gwuido: wat een ding zeg! Op de zolder van zijn huisje in Texelen kan men een enorme modelspoorbaan vinden. Tot in de kleinste details heeft hij het spoorsegment BItsel - Bittekerke nagebouwd.

Gwuido kan zich ook enorm opwinden over de schoolgaande jeugd die het stopsignaal van Jeannie Haak aan de laars lappen en op het laatste moment nog de spoorweg oversteken: "en dat mag wel Dienstkantoor Pixelburgsche Spoordiensten?!".

Hallo zeg.

Bert toont zijn kunsten bij Discotheek Otjens

Bert van Baggeren

(1978)

Het "zagen, hakken en timmeren" op repetitieve oer-beats is halverwege de jaren '90 een populaire bezigheid in Pixelburg. En zo ook bij Bert van Baggeren die deze ontstane sub-cultuur "gabberen" noemt. Was het eerder in de lokale timmerwerkplaatsen vooral een metronomisch hulpmiddel om de arbeidsproductiviteit hoog te houden, nu is het een heuse klank beleving waar menig jeugdig persoon op los gaat in Discotheek Otjens.

Zo ook Bert van Baggeren die ieder weekend weer, stomend en zwetend in zijn camouflage jack, staat te stampen en briesen aslof de betonnen gietvloer van de discotheek is bezaaid met Voxelsteynse bosmieren. Hij is dus niet de enige, en zijn "gabberen" heeft een groot gevolg gevonden. Ondanks de verbroedering die het "gabberen" zou uitdragen (samen stampen, samen thuis) is het iedere zaterdagnacht toch weer gabber-posse Zuid tegen gabber-posse Bitvoort waarbij hopjesvla niet wordt gemeden (met alle gevolgen van dien)

Bert begint overigens al wel vage klachten met betrekking tot de knieën te ontwikkelen. Volgens Bert komt dit door zijn werk als magazijnmedewerker bij De Gnøfsk en hij is reeds een procedure opgestart om in de ziektewet te geraken.

Johan Stevaert moedigt zijn werkneemster aan tijdens het spelen van haar ontspanningsspelletje.

Johan Stevaert

(1975)

Johan Stevaert is een ondernemer uit Texloo. Zijn bedrijf doet niets bijzonders: hij handelt in verzekeringen. Hij merkte echter dat zijn werknemers vaak overwerkt en met veel stress te kampen hadden. Hij bedacht toen dat wat beweging en ontspanning precies was wat ze nodig hadden.

Hij ontwierp toen een nieuw werkstation voor zijn werknemers. In deze contraptie wordt hun bewegingen omgezet in electriciteit. Hun computer is hierop aangesloten, dus ze moeten bewegen om te werken. Elk uur wordt hun spreadsheet vervangen door een spelletje, waardoor ze ook de nodige ontspanning kunnen krijgen.

Stevaert wordt gezien als een pionier op mental workplace driven oplossingen. Hij is er van overtuigd dat er over twintig jaar alleen nog maar op deze manier zal gewerkt worden.

De huldiging van Sprits Kretjes, achter het stuur met kunstige watergolf, in een felrode Pennari 39ZF in Pixelburg Zuidervaart na zijn geblinddoekte overwinning in Zwitserland. Naast hem zijn apetrotse verloofde Ilonka, op de achtergrond, links, trainer Boppe Kiltjenaar.

Sprits Kretjes

(1974)

Sprits Kretjes is een bekende naam in de curlingwereld. Deze topspeler van SC Pixelburg heert op jonge leeftijd al vele overwinningen op zijn naam staan.

Kretjes is een van de spelers die trainer Boppe Kiltjenaar aantrok na de verhuizing naar het nieuwe stadion in Pixelburg Zuidervaart. Kretjes speelde eerder bij een club in de Grote Stad, maar werd door Kiltjenaar overtuigd en vertrok per direct naar SC Pixelburg. De kranten stonden toentertijd vol met verhalen over de geruchtmakende transactie die miljoenen Pixelponden zou hebben gekost.

De toevoeging van Sprits aan het van oudsher sterke team van SC Pixelburg legde Kiltjenaar overigens geen windeieren. Dankzij Sprits won SC Pixelburg menig interland en werd men ook kampioen tijdens het WK 1992 in Duitsland.

Het grootste wapenfeit kwam echter in 1993 in Zwitserland toen SC Pixelburg met een allesverwoestende 25-2 als curlinggoden van de sheet vandaan kwamen. Deze overwinning was te wijten aan Sprits die geblinddoekt en op één been de wedstrijd speelde. Het leverde hem een staand ovatie op.

Ondanks het ongekende bravourespel van Kretjes op de curlingsheet is hij in het dagelijks leven een zeer bescheiden jongeman die al enige tijd gelukkig verloofd is met zijn jeugdliefde Ilonka en met haar in een kleine woning in Pixelburg Zuidervaart woont.

Sam Krachtens en zijn befaamde krulkapsel.

Sam Krachtens

(1973)

In het midden van de jaren 90 worden de computers van Microchip computers almaar krachtiger. Stukjes muziek kunnen volledig digitaal worden opgeslagen en afgespeeld.

Sam Krachtens, een vroeger buurjongetje van Peter Spaak, de BBS pionier, heeft gemerkt dat er een grote interesse is voor digitale muziek en uitwisseling, en heeft hier nu een bedrijfje voor opgericht. Krachtens speelde in zijn jeugdjaren vaak op de computers van Peter Spaak en ontdekte hier de netwerkmogelijkheden.

Na zijn afstuderen op het Drs. Ir. Ing. Leo de Jongh College in 1992 begon Krachtens met het ontwikkelen van een programma waarmee het mogelijk is muziek met elkaar uit te wisselen. Het revolutionaire aan het programma is dat je alle muziek die op je computer staat, ook automatisch aanbiedt aan alle andere gebruikers van het programma.

In september 1993 onthulde Krachtens zijn programma, genaamd 'Krulster'. De naam is gebaseerd op zijn bijnaam die hem werd gegeven op het college door zijn weelderige haarbos.

Vooral de werken van Robert Knipp zijn populair op Krulster. Deze zijn elk 3,5 seconden lang en aan 4-bit kwaliteit zijn ze maar 80kb groot. Ze kunnen dus prima opgeslagen worden zonder dat je een hele namiddag moet downloaden met je 2.400B modem. Ook de werken van zanger Rico worden al gesignaleerd op het netwerk van Krachtens. Dit ziet Rico als een goed teken: 'Dan moeten de mensen mijn plaatjes niet meer kopen, en hebben ze meer geld om mijn papegaaienshirts te kopen. Win-win, mensen!'

Peter is naarstig op zoek naar een wildplas momentje.

Peter Peischmann

(1971)

Peischmann is een der meest not(urin)oire wildplassers in Pixelburg. Peter stelt zelf een stem in zijn hoofd te horen die tot deze wilde daden aanzet. Het zou Venevicus Laeregatus van Pilmea zijn die bezit heeft genomen van zijn psyche. Het kan de Pixelgarde niet zo veel schelen wie of wat hem aanzet tot het bevuilen van de straten en muren; het is bij wet verboden.

Een woordvoeder van de Pixelgarde stelde eens eerder: "al zou je die man de keuze geven uit 4 fenomenale toiletten, dan nog piest hij naast de pot". Toen de kantonrechter Peter tijdens de meest recente (maar niet laatste) hoorzitting vroeg waarom hij bleef wildplassen was het antwoord "ik deed het uit nostalgie eerwaarde".

Cullewaert is in opdracht van de gemeente inmiddels bezig met het ontwikkelen van een geur en reukloos poeder dat bij aanraking met urea giftige, bijtende dampen zal afgeven. De laatste straat-tests zijn niet veelbelovend: het heeft tot nu toe vooral menig chihuahua verschroeid buikhaar opgeleverd.

Pamela Kraemers met haar beste vriend.

Pamela Kraemers

(1970)

Reeds kort na de oprichting van TV Pixelburg werd al snel duidelijk wat een populair medium dit was. Het regionale nieuws was al snel niet goed genoeg meer voor de Pixelburgers, en dus begonnen de omroepbazen met brainstormsessies over nieuwe programma's. Al snel kwamen ze op een goedkoop maar interessant concept: een kookprogramma. Onmiddellijk werd er gezocht naar een goede presentatrice en deze werd al snel gevonden in Pamela Kraemers.

Deze jonge spring in het veld werd gekozen omwille van haar bevallige verschijning en niet veel anders. Kookkunsten waren totaal geen vereiste aangezien er geen budget was om een keukenset te bouwen. Pamela moest dus met ambachtelijke materialen (karton) vernuftige recepten nabouwen en dit op een speelse manier. Het programma kreeg de titel 'Doe het met Pamela'.

Al snel werd de keukenshow een ware hype in Pixelburg. Toch werd er niet ineens meer gekookt in Pixelburg, maar menig kartonnen Gnøfsk doos werd nu tot de meest smakelijke recepten omgetoverd. De talrijke restaurants in Pixelburg waren dan ook zeer blij met deze ontwikkelingen.

Cas Kluwers met zijn pasgeboren zoon op zijn rug.

Cas Kluwers

(1969)

In het midden van de jaren '80 breekt de homevideo volledig door. Iedereen heeft dan al lang een televisie thuis en de VHS videospelers zakken sterk in prijs waardoor gepersonaliseerd avondentertainment in ieders bereik komt. In 1985 reeds opent Cas Kluwers zijn videotheek in het nieuwe winkelcentrum in Bitvoort, net naast de nieuwe Audiospeciaalzaak Hiefie.

Cas Kluwers was al van jongs af aan gefascineerd door film. Iedere zaterdagochtend was hij dan ook terug te vinden in bioscoop 'Kijk Uit', uitgebaat door Piet Meerkens. In 1985 sluit hij dan ook een deal met Meerkens: hij verhuurt de films die Meerkens in de bioscoop laat zien pas drie maanden erna, zodat de Pixelburgers toch de nieuwste films in de bioscoop gaan kijken.

Ook theatergezelschap Planckenkoorts heeft geprobeerd een deal te sluiten met Kluwers. Zij wilden dat de video's die ze wekelijks opnemen van hun eigen voorstellingen ook zouden worden verhuurd in de videotheek. Kluwers vond echter dat de weinig bezoekers aan het theater ook een indicatie zou zijn van het aantal verhuurde banden en paste hiervoor.

Het bisdom Pixelburg was echter niet opgezet met de videotheek van Kluwers. Er is namelijk ook een afdeling, afgescheiden door een gordijn, die men pas kan betreden na vertoon van identiteitskaart. Het bisdom vond dat het niet kon dat men in een stad, gesticht door de Here God, zo een wansmakelijke beelden kon bekijken. Toch kon het bisdom deze afdeling niet verbieden, aangezien Bitvoort officieel niet onder het bisdom Pixelburg valt, om onduidelijke redenen.

Pastoor Mikkels is al veelvuldig achter het gordijn te zien geweest. Bij navraag bleek hij op de hoogte te willen zijn van welke vuiligheid er te huur was, zodat hij dat in zijn volgende donderpreek kon verwerken.